Club in de kijker: Taekwondo Kourosh Roeselare

Alvast proficiat, Kourosh. In 2021 viert de club Kourosh Roeselare zijn 20ste verjaardag?

Kourosh: “Dank je! De tijd staat niet stil. Die jaren zijn letterlijk voorbij gevlogen. Ik herinner mij dat ik in het jaar 2000 in België toekwam vanuit mijn geboorteland Iran. Al heel snel schreef ik mij in bij de lokale taekwondoclub, maar ik wist toen natuurlijk al dat ik mijn eigen club wilde oprichten. Dat gebeurde sneller dan verwacht: amper een jaar later!”

Dat is snel. Ik neem aan dat je heel wat ervaring in het taekwondo meebracht uit Iran?  

“Ah ja. Ik ben nu 46 jaar, maar ik doe al taekwondo van het jaar 1985. U moet weten: taekwondo heeft in Iran de status van voetbal en wielrennen in België. Naar schatting 1 miljoen mensen beoefenen de sport in Iran. Ik had best wel wat talent als jonge atleet en deed met mijn team mee aan competities over het hele land. We waren actief in de hoogste liga en ik persoonlijk in de klasse -64. Ik pakte zowel bij de jeugd als de volwassenen regelmatig een medaille. Alles draaide om taekwondo in mijn leven. Ik haalde ook al snel mijn scheidsrechtersdiploma en ik gaf ook taekwondoles in een groot bedrijf. Door een hardnekkige ribblessure moest ik vroegtijdig stoppen als atleet en ging ik mij concentreren op mijn scheidsrechterscarriere. Kort daarna vertrok ik naar België.”

Met de taekwondokennis zat het dus wel snor bij je komst naar België. Had je het Nederlands snel onder de knie?

“De taal was een probleem in mijn beginperiode in België. Door taekwondo-initiaties te geven op scholen en verenigingen, leerde ik de taal kennen en vonden ook meer en meer mensen de weg naar mijn club. In het eerste jaar hadden we slechts een paar leerlingen, maar gaandeweg kwamen hier tientallen geïnteresseerden over de vloer. En die brachten op hun beurt dan weer ander volk mee. Alle nationaliteiten en culturen door elkaar.”

De club is inderdaad een voorbeeld van integratie. Dat is knap maar niet altijd vanzelfsprekend?  

Kourosh: “Op een bepaald moment hadden we veertien verschillende nationaliteiten op de club. Natuurlijk botst het weleens op training bij ons. Net zoals dat overal gebeurt. Maar de oplossing hiervoor is goed met elkaar praten en elkaar begrijpen. Respect en discipline zijn de pijlers op de club. Als je eerlijk en respectvol omgaat met elkaar, kan je elk probleem het hoofd bieden.”

Is het fijn vertoeven op de trainingen van Kourosh?

“Ik hoop het (lacht). Ik kan uiteraard niet alles zelf doen en krijg de steun van zes assistent-trainers. Op vier van de zeven dagen wordt er getraind in verschillende disciplines en categorieën. Ik probeer ook op zoveel mogelijk van die trainingen aanwezig te zijn. Al is dat niet altijd even makkelijk. Ik heb ook nog mijn werk en mijn gezin. We zouden zelfs nog meer volk kunnen aantrekken, maar onze zaal is te klein voor nog grotere groepen. In 2018 hadden we uitzicht op een grotere zaal, maar dat is toen niet doorgegaan. Spijtig.”

Naast een club heb je ook een succesvolle scheidsrechtersloopbaan?

“Dat was ook één van mijn doelen toen ik naar België. Mijn scheidsrechterscarrière verder uitbouwen. Toen ik de taal goed genoeg machtig was, legde ik een bijna foutloos scheidsrechtersexamen af en in 2005 sloot ik mij aan bij het scheidsrechterscomité. Ondertussen ben ik internationaal scheidsrechter en hoofd van de scheidsrechters op de Belgian Open Taekwondo.”

Ook het taekwondo kampt met een tekort aan scheidsrechters. Hoe motiveer jij jonge taekwondoïns om een scheidsrechtersloopbaan aan te vatten?

“Ik kan het iedereen aanraden. Als internationaal scheidsrechter kan je een stuk van de wereld zien en leer je overal ter wereld nieuwe mensen kennen. Dat is fantastisch. De weg ernaar toe is zoals het leven. Je moet doorbijten op de moeilijke momenten om daarna het mooie te zien. Jonge scheidsrechters vinden het saai dat ze in de hoek moeten gaan zitten bij de start van hun scheidsrechtersloopbaan. Maar heb geduld en na verloop van tijd sta je letterlijk en figuurlijk in het midden van de actie. Ik word regelmatig als scheidsrechter uitgenodigd voor tornooien, maar ik moet dat meestal weigeren wegens tijdsgebrek, maar dan stel ik altijd iemand voor van onze scheidsrechters.”

Bedankt voor het gesprek!