Club in de kijker: Taegeuk Ophoven

Jullie bestaan in 2020 al 35 jaar. Proficiat.

Nico: “Dank u. In 1985 was het tijd voor enkele leerlingen van meester Max Sopacua van Hwarang Maaseik om op de eigen benen te gaan staan. Zo werd in het naburige Ophoven de club Taegeuk Ophoven opgericht door Ben Kurvers en Luc Van Immissen. Taegeuk staat voor Grootheid en Eeuwigheid. Op 2 juli 1985 werd hier de eerste training ooit gegeven aan 15 leden. Taekwondo stond in België toen nog in zijn kinderschoenen. Daarom dat de club in zijn begindagen nog was aangesloten was bij de Nederlandse bond.”

Was jij er vanaf dag één bij betrokken?

Nico: “Neen. Ik ben er bij gekomen in 1995 toen de club tien jaar bestond. Toen ik de overstap maakte naar Taegeuk Ophoven, was ik reeds helemaal verknocht aan de sport. Ik ben ook vrij snel begonnen met diploma’s te halen en les te geven. Toen de club 25 jaar bestond hebben oprichter Ben Kurvers en Petra Segers mij gevraagd om de club over te nemen. Met de steun van Marc Verheyen, Peter en Andrea Van Loon hebben we beslist om hierop in te gaan. En die samenwerking verloopt nog steeds heel vlot.”

Jullie zijn een voorbeeld op vlak van ledenbinding. Wat is jullie geheim?

“Elke sporter in zijn waarde laten! Van 6 jaar tot 99 jaar. Ja, daarna houdt het op. Dan moet je een andere club gaan zoeken (lacht). Wij verplichten als club niemand tot iets. Of je nu rustig twee keer per week wil komen trainen, sparringkampioen wil worden of wil doorgroeien naar een hoge dangraad? We laten iedereen zijn eigen pad kiezen en dat ondersteunen wij zo goed mogelijk. Trainers Andrea en Mark zijn meer gespecialiseerd in sparring en zelfverdediging, terwijl Peter en ikzelf focussen op Poomsae.”

Naast het puur sportieve zetten jullie ook hard in op het extra-sportieve?

“Uitstappen, barbecues, kienavonden… Noem het op. Als het maar gezellig is om samen iets te ondernemen. We doen ook elk jaar mee met een actie van Limburg.net waarbij we afval ophalen. Om dat aantrekkelijk te maken, sluiten we dat dan af met worstenbroodjes en chocomelk voor alle deelnemers. Hierdoor vallen dan weer wat inkomsten weg, maar het zijn net die kleine dingen die de mensen appreciëren en waardoor ze bij een club blijven.”

Hoe zwaar hakt de corona erin bij jullie?

“In de lente en zomer hebben we dat nog veel kunnen opvangen met buitentrainingen, maar in de winter is dat lastig. Bovendien missen we ook heel hard het contact met andere taekwondomensen op toernooien, stages en tkdv-trainingen.  Omdat wij dicht bij Nederland zitten, is het nu extra lastig omdat enkele kilometers verderop weer mag getraind worden in de sportscholen. Ach ja, volgende week beginnen we ook opnieuw met de -12-trainingen. Fijn, want ze staan te popelen om weer te beginnen.”

In het Maasland heb je met Hwarang Maaseik en Yeung Kinrooi nog meer taekwondoclubs in de nabije omgeving. Kunnen jullie naast elkaar overleven?

“Jazeker. We kunnen goed met elkaar opschieten en helpen elkaar zelfs waar het kan. We overleven met elk een eigen aanbod. Bij ons is dat heel gevarieerd en dat zie je ook letterlijk bij onze leden. We hebben meisjes, jongens, jongeren, ouderen, Belgen, Nederlanders. Wij mikken elk seizoen op rond de 50 leden. Nu, door corona, zitten we aan 33 leden. In piekjaren hadden we dan weer meer dan 100 leden.”

En de toekomst? Doet Taegeuk Ophoven er nog 35 jaar bij?

“Als die 35 jaar om zijn, ben ik 95 jaar. Dat moet lukken (lacht). Ik vertel niks nieuws als ik zeg dat het steeds moeilijker wordt om mensen te vinden die tijd willen investeren in een club. Veel jongeren willen na hun dagactiviteit lekker gezellig komen trainen, een pint pakken en naar huis. Zo werkt het niet als je een club wilt runnen. Maar er zijn zeker mensen met potentieel op de club. Taegeuk Ophoven zal niet snel zomaar verdwijnen.”

Bedankt voor het interview!

Nico: “Jullie bedankt. En aan al mijn taekwondovrienden: hou nog even vol en binnenkort gaan we weer allemaal samen trainen.”